«جود» قطره ای بود در پیشانی بلندش، «علم» غنچه ای بود از گلستانِ وجودش و «حلم» گوهری بود از گنجینه فضایلش.
آفتابی امشب از بیت رضا سر میزند / کودکی لبخند در دامان مادر میزند/ آن که جودش خیره سازد چشم هر فرزانه را /و آن که با علمش به جان خصم آذر میزند
آفتابی امشب از بیت رضا سر میزند / کودکی لبخند در دامان مادر میزند/ آن که جودش خیره سازد چشم هر فرزانه را / و آن که با علمش به جان خصم آذر میزند